در فاصله انقلاب اکتبر تا امضاي پيمان عدم تجاوز استالين-هيتلر، بسياري از نويسندگان، چه در امريکا و چه در اروپا، واله و شيداي کمونيسم شدند. اين روشنفکران اصلاً شبيه نوکيشان معمولي نبودند و در واقع غيرعادي‌ترين کمونيست‌هاي جهان به شمار مي‌آمدند. آنان صاحب بالاترين استعدادها و توانايي‌ها براي فهم روح زمانه خود بودند و درکشان از اميدها و نااميدي‌هاي آن دوران از ديگران دقيق‌تر بود. ايمان تند و گاه نامتعارف آنان به کمونيسم شباهتي به احساسات ميليون‌ها انساني که حکومت شوروي را حامي کارگران مي‌دانستند نداشت.