زخم ما چندان تازه نیست

در سیزده نوامبر 2015، پاریس شاهد دومین موج حملات تروریستی مرگ‌بار در یک سال بود که 130 کشته و بیش از 400 زخمی، شامل حدود 100 تن با زخم‌های مهلک، روی دست آن گذاشت. این حملات خشونت‌بار چه معنایی برای ما دارد و چه چیزی درباره ی نیروهای تشکیل‌دهنده دنیای ما به ما می‌گوید؟آلن بدیو در این کتاب کم حجم به ما می‌گوید که هر چند این رویدادهای خشونت‌بار عموما به تروریسم اسلامی نسبت داده می شوند اما در واقع از ناملایمات بسیار عمیق‌تری حکایت می‌کنند که مربوط است به پیروزی سرمایه‌داری جهانی و اشکال جدید امپریالیسم که موجبات تضعیف دولت‌ها را فراهم می‌آورد، به طوری که تمامی مناطق جهان بدل به اقلیم‌های ملوک‌الطوایفی پر هرج‌ومرجی شده‌اند که توسط دارودسته‌های مسلح اداره می‌شوند، و در آن‌ها مردمان عادی به‌ناچار در شرایطی بی‌ثبات و خطرناک روزگار می‌گذرانند. این اقلیم‌ها بدل به زیست‌گاه نوع جدیدی از نهیلیسم شده‌اند که در پی انتقام گرفتن از سلطه‌ی غرب است. و همین نهیلیسم جدید است که جذابیت‌های خاص برای زنان و مردان جوان به ‌حاشیه رانده شده‌ای دارد که این قساوت‌ها را مرتکب شدند.نخست، ممکن است تراژدی 13 نوامبر ناشی از موج مهاجرت‌ها، به‌ویژه از کشورهای اسلامی، به‌نظر بیاید، اما زخم ما چندان تازه نیست: روی دگرگونی‌های عمیق‌تری قرار گرفته است که جهان ما را شکل داده، و جزایری کوچک از رفاه و تنعم در میان انبوه فقر و فلاکت ایجاد کرده است، و بدین ترتیب ما را از سیاست‌ورزی‌ای که بدیلی جدی برای وضع فعلی پیشنهاد کند محروم کرده است.