تنها آناني كه هنوز اميدي در دل دارند مي‌توانند از موهبت اشك بهره‌مند شوند. اشكشان كه بند مي‌آيد، حالشان هم بهتر مي‌شود. اما گريه هيچ دردي از نوميدان دوا نمي‌كند، آنان كه اميدي در دل ندارند و اضطرابشان ريشه‌اي و هميشگي است. هيچ‌چيز براي آنان تغيير نمي‌كند. معمولا خودشان اين را مي‌دانند، اما نمي‌توانند جلو گريه‌شان را بگيرند. شخصيت‌هاي روز ملخ فريب‌خوردگاني هستند اهل مناطق سردسير آمريكا كه بعد از عمري كار يكنواخت و طاقت‌فرسا و پس‌انداز اندكي پول به سرزمين آفتابي كاليفرنيا مي‌آيند تا خود را غرق در روياهايي سازند كه هاليوود وعده‌اش را به آن‌ها داده بود. اما آنچه در واقعيت با آن مواجه مي‌شوند سرخوردگي و از آن مهم‌تر ملال است. اين جماعت درمانده و پريشان به هر چيزي متوسل مي‌شوند تا از شر اين ملال جانكاه خلاصي يابند و معنايي به زندگي تباه‌شده خود ببخشند، اما ملالشان با هيچ‌چيز تسكين نمي‌يابد.