مهناز، در زندگي گذشته‌اش، هنگامي كه كاشان بود، شكست بزرگتري را تجربه كرده بود كه بر روح جوان و ساده‌اش اثري بس ناگوار گذشته بود. شايد اگر آن شكست و تجربه ناهنجار نبود كه زهر تلخ بدبيني و انديشه‌هاي عقيم را در كامش ريخته بود، همان بار نخست در رشته دلخواهش موفق مي‌شد و حالا براي خودش سر كلاس دانشگاه نشسته بود. يك ازدواج حساب نشده و ناموفق، با پسر عموئي كه همسال خودش بود و از كودكي با هم توي يك خانه بزرگ شده بودند اين ازدواج، بيشتر بر پايه مصلحت دو خانواده بود تا عشقي شورانگيز كه در مورد آنان هرگز نمي‌توانست معنا داشته باشد.