مدعاي اصلي اين كتاب تكميل يك سخن ات و آن اين‌كه تغيير در جامعه امر نامحتملي نيست و به اراده‌اي متكي است كه از روي آگاهي و تجزيه برخاسته باشد. تآكيد بر اين امر است كه انتظار تغيير در جامعه ايراني بدون خوانش و درك منطبق بر واقع و دقيق پيشينه‌اش غيرممكن است. نگاه به جامعه است با در نظر گرفتن همه خصوصياتش، چه مثبت و چه منفي. توجه دادن به اين نكته است كه تلاش‌هاي اصلاحي پيشين مي‌تواند چارچوبه مناسبي براي درس‌آموزي در رويدادهاي آتي باشد. طرح اين تاسف است كه رويكرد سفيد و سياه داشتن به پديده‌هاي تاريخي چندان كارساز نيست بلكه مهم‌تر از آن عبرت‌گيري از آن‌هاست. و نهايتا اين كه ساده‌كردن مسايل اجتماعي در طول تاريخ با نظرياتي مثل تئوري توطئه ضمن دور شدن از واقعيت، بيش‌ترين خدمت به خود توطئه است. جامعه ما و در راس آن متفكرانش، بيش از هر چيز به صداقت و روتني و خويشتن‌داري و مدارا و نگرش واقع‌گرايانه و به دور از تعصب پديده‌ها نياز دارد.