آن از 15 سالگي عاشق مرد شده بود؛ آن‌قدر كه از زندگي‌اش در سال‌هاي قبل از آن چيزي يادش نمي‌آمد. مرد 18 ساله بود كه جنگ شروع شد و 19 ساله بود كه رفت به جنگ، و هر بار كه برمي‌گشت بزرگ‌تر شده بود؛ نه چند ماه، بلكه سال‌ها، دهه‌ها و قرن‌ها. با وجود اين، اولين ‌بار كه به خانه برگشت هنوز خودش بود. شب‌ها گريه مي‌كرد و مثل آدمي تبدار بندش مي‌لرزيد. به آن گفته بود كه ديگر نمي‌تواند برگردد، خيلي مي‌ترسيد. شب قبل از برگشتن، زن او را كنار رودخانه پيدا كرد و به خانه آوردش. (نبايد هرگز چنين كاري مي‌كرد و بايد مي‌گذاشت كار خودش را بكند.) اين خودخواهي بود كه مانعش شد. حالا داشت نتيجه‌اش را مي‌ديد.