هانا آرنت در اين کتاب که پس از مرگش نشر يافت جنبه‌ي مهم ديگري از امرسياسي يعني مقوله‌ي داوري را در قالب درس‌گفتارهاي فلسفه‌ي سياسي کانت به بحث مي‌گذارد. آرنت اين بخش را ادامه و تکميل حيات ذهن مي‌دانست که به زعم وي از «تفکر، اراده و داوري» تشکيل مي‌شود. به تعبيري، بخش داوري از نظر عمق «نگين تمامي آثار» وي است. منظور او از داوري «قضاوت شخصي» نيست، بلکه حقيقتا داوري تاريخي است. داوريِ پس‌انديشانه در مورد اعمالِ به‌يادماندني و سرگذشت‌هاي معناساز به ما اطمينان مي‌دهد حيات آدمي «بي‌معنا نيست» و اين‌که کرامت و عزت آدمي پايه و اساسي استوار دارد. کانت هم‌صحبت خوبي براي روشن کردن معناي داوري است و در عين حال، پرداختن به جنبه‌هاي انديشه‌ي او از مزاياي فرعي کتاب است.