بقاي مصنوعاتي كه در گذشته به دست بشر ساخته شده‌اند، پديده‌اي سحرآميز است. يك قطعه جواهر، يك فنجان، شمشير يا صندل كه اغلب بر حسب تصادف، ار فراز و نشيب‌هاي روزگار و ادوار گذشته مصون مانده‌اند، پلي مي‌زند ميان جهان ما و جهان پرآشوب نياكان ما؛ فرقي هم نمي‌كند آن‌ها ساكنان مصرباستان باشند يا از مردمان امپراطوري روم باستان يا از اقوام تمدن آزتك مكزيك يا سامورايي‌هاي ژاپن. مجموعه‌اي از چنين اشياي باارزش ساخت بشر مي‌تواند تمام شئون يك تمدن ديرپا را معرفي كند و زندگي روزمره، هنر و فرهنگ، آداب و سبك‌هاي جنگيدن، روش‌هاي دادوستد، باورها، اعتقادات و مراسم‌هاي آييني آن را به خوبي متجلي مي‌سازد.