ماهيت کاستي‌ناپذير رنج که هنگام تجربه آن دچار وحشت مي‌شويم براي اين مقدر گشته است که اراده را متوقف سازدء همچنان که پوچي عقل را متوقف مي‌سازد و غيبت عشق راء تا شايد انسان که بدين ترتيب به نهايت قواي بشري‌اش رسيده است بيارامدء بايستدء به بالا بنگرد و انتظار بکشد... هنگاهي که در ژرف‌ترين ژرفناهاي وجودمان نياز به ندايي داريم که معنايي بدهد هنگاهي که در طلب پاسخي فرياد مي‌کشيم و پاسخي به ما داده نمي‌شود آن زمان است که سکوت خداوند را تجربه مي‌کنيم... پس از تجربه اين سکوتء برخي همچون ديوانگان شروع به حرف‌زدن با خود مي‌کنند. پس از آن هرچه کنندء فقط بايد براي‌شان دلسوزي کرد. برخي ديگر که تعدادشان هم زياد نيست همه قلب‌شان را تسليم سکوت مي‌کنند.