نویسنده دکارت تا دریدا، این کتاب را در مقدمهاش با بهترین استعاره ممکن تشبیه کردهاست: یک پل. سجویک بر آن بودهاست که با خلق این اثر، پلی میان عرصههای تحلیلی و قارهای فلسفه بنا کرده، ولی آورده این کتاب برای خواننده ایرانی بسی بیش از چیزی است که آن استاد فلسفه دانشگاه کاردیف در ذهن میپرورانده است. کارکرد ترجمه فارسی این کتاب همچون مجموعهای از پلهاست که میان جزایر علیالاصل یکپارچه و علیالعارض گسسته فلسفه غرب در ایران بنا میشود.
