تصوير بايد بتواند ساده و سرراست با مخاطب ارتباط برقرار كند و به «گفتار متني» كه بايد اهميت موضوع را روشن سازد نياز نداشته باشد. يك نماي كامل و درست محتواي روشني دارد و در آن همه عناصر بصري درون قاب به نحوي آرايش يافته‌اند كه ارتباط روشني را با مخاطب ممكن سازد. تركيب‌بندي تصاوير بر نحوه ادراك آن تاثير دارد. تماشاگر نبايد در درك هدفي كه نما براي آن گرفته شده سردرگم و گيج شود. تركيب‌بندي درست كمك مي‌كند كه ذهن بيننده، اطلاعات دريافتي را صحيح‌تر سازمان دهد. تركيب‌بندي درست بر عناصر تاكيد مي‌كند مثل گروه‌بندي‌ها، الگو، اشكال دوبعدي و سه‌بعدي كه به تماشاگر امكان مي‌هد به روشني و به راحتي تصوير را «بخواند». اگر در پيمايش چشم بيننده بر روي تصوير خللي وارد شود، اگر در قاب تصوير مناطقي باشند كه حركت چشم بيننده را متوقف سازد، تماشاگر به طور ناخودآگاه احساس ناخوشايندي را تجربه مي‌كند و در بدترين حالت،‌ توجه بيننده از اثر كاملا منحرف مي‌شود. «تحريك كردن» چشم به گردش بر روي ابهام‌هاي موجود در تصوير و از دست رفتن توجه و تمركز تماشاگر به راه رفتن روي لبه تيغ مي‌ماند.