بوريس پاسترناك، شاعر روس، در كتاب خاطراتش، رفتار بي‌خطر، نقل مي‌كند كه چگونه حرفه موسيقي را كنار گذاشت، آن هم به اين دليل كه بر خلاف استادش، السكاندر اسكريابين، نمي‌توانست استعدادش را به طور كامل در قالب موسيقي تجلي ببخشد. حدود 50 سال بعد، آندري تاركوفسكي جوان، كه خود يكي از طرفداران پر و پا قرص شعرهاي پاسترناك بود، همانند او موسيقي را كنار گذاشت و در نهايت سينما را به عنوان حرفه خود انتخاب كرد. او هيچ‌گاه نتوانست توضيح دهد كه به طور دقيق چه چيز وي را به سمت سينما سوق داد. با اين حال، در اين رشته هنري بود كه تاركوفسكي توانست فرم بي‌همتاي خود را در تجلي كامل استعدادش كشف كند. درك زيبايي‌شناسانه بي‌نقص او، به همراه پرداخت زيركانه‌اش به مقوله‌هاي فرهنگي، سبب مطرح شدن هر يك از هفت فيلمش به عنوان رويداد فرهنگي بزرگي در شوروي و سراسر جهان شد.