«آنا زاگرس»، نويسنده‌اي که خود در آغاز جنگ جهاني دوم مجبور به ترک آلمان و فرار شد، «ترانزيت» را با محور آدم‌هاي تحت تعقيب نازي‌ها و در تکاپو براي گرفتن رواديد و مهر شدن مدارک نوشت. آنا زاگرس درحالي در 1944 ترانزيت را نوشت و منتشر کرد که داستان رمان شگفت‌انگيزش به يکي از پرتکرارترين قصه‌هاي قرن بيستم تبديل شده بود و تا همين امروز هم اين قصه ادامه دارد! مردماني که از دست حاکمان مستبد داخلي و يا اشغالگران خارجي، خودخواسته يا به اجبار مجبور به فرار، تبعيد و پناهندگي مي‌شدند و مي‌شوند و روزها و ماه‌ها و حتي سال‌ها در فهرست‌ها و صف‌هاي انتظار سفارتخانه‌ها، کنسولگري‌ها و گمرک‌ها منتظر مي‌مانند تا کاغذي ممهور شده به دست‌شان داده شود، به نشان نجات و آزادي‌شان. اين ماجراي پرتکرار، اما لايه‌ها و جزئيات بسياري دارد که رمان «ترانزيت» به بهترين شکل ممکن به آن‌ها پرداخته است. داستان ترانزيت فقط داستان در صف رواديد ايستادن نيست، داستان انتخاب‌ها، تصميم‌ها، تقلاهاي دروني، عذاب‌ها، وجدان‌ها، مسئله‌ي عشق، دوستي، خانواده و ترديد‌ها، مفارقت‌ها و وصال‌هاست. کتاب ترانزيت را شايد بتوان با کم‎‌ترين ترديد، عميق‌ترين رمان پيرامون زندگي در وحشت فاشيسم و حکايت مردمان فراري و در انتظار نجات دانست. رماني که چنان ميان لايه‌هاي سياسي و اجتماعي به درون اذهان فردي و روابط انساني نقب مي‌زند که هر رمان عظيم و جهان‌شمولي بايد چنين باشد. رمان «ترانزيت» براي بسياري يادآور اقتباس سينمايي مدرن و بي‌نظير «کريستين پيتزولد» فيلمساز شهير آلماني هزاره‌ي سوم است و خواندن اين رمان براي شيفتگان بسيار آن شاهکار سينمايي، به جز يادآوري و خاطره، مفري‌ست براي يافتن درگاه‌هاي گفت‌وگوي فيلم با رمان منبع اقتباسش.