اگنس گري با اميدواري بسيار به تدريس در خانه اعيان و اغنيا مي‌پردازد، و تصور مي‌كند كه اگر خودش را در زماني به ياد بياورد كه هم‌سن و سال‌ شاگردهايش بود مي‌تواند محبت و اعتماد اين شاگردها را جلب كند. اما اوضاع به اين سادگي نيست. با اين‌حال، اگنس گري احساس‌هايي را تجربه مي‌كند كه تلخ و شيرين‌اند.