زيستن در لحظه ناممکن است اگر نتواني فراچنگ آوري ثانيه هاي گريزپا را «اول شخص مفرد» هشت داستان جداگانه است که هفت راوي ناشناس دارد و فقط يک نفرشان نام دارد، هاروکي موراکامي. راويان ميان سالي که علايق مشترکي از جمله موسيقي جزو بيسبال با نويسنده دارند. موراکامي خواننده را با خود به هزارتوي پر پيچ و خم رئاليسم جادويي مي‌برد، مرز بين واقعيت و رؤيا را در مي‌نوردد و داستان‌هاي رئاليستي را با داستان‌هاي سوررئاليستي درهم مي‌آميزد. پرنده گفت: «مرگ هميشه مثل اجل معلق سر مي‌رسد؛ و درعين حال سروقت و با حوصله کارش را انجام مي‌دهد؛ مانند عبارات زيبايي که به ذهنت خطور مي‌کند. به آني بند است، اما آني ابدي. به گستره کرانه شرقي تا کرانه غربي، و تا بي‌کرانگي شايد. در اين ساحت مفهوم زمان گم مي‌شود. از اين منظر ممکن است قبل از اينکه به پايان عمرت برسي، مرده باشي و مرگ حقيقي، زمان اضمحلال و فروپاشي است؛ لحظه‌اي که باقيمانده وجودت نيز به ناگاه و به تمامي محو مي‌شود و به عدم بازمي‌گردد؛ و اين بيان حال من بود.»