براساس نظريه «خود تحليلي» روان‌رنجوران، قرباني تحليل آسيب‌زاي خود از مسائل و افراد هستند. در حقيقت اين افراد دنياي خود را با طرز فكرهايي غيرمنطقي، غيرواقع‌بينانه، تعصب‌آميز و سوگيانه، كه الزاما بر اساس شواهد و حقايق نيستند، تحليل مي‌كنند. اين افراد برخلاف افراد منطقي، با تحليل درست به مسائل پيرامون خود نگاه نمي‌كنند. افراد منطقي اول شواهد و مداركي براساس حقايق و واقعيت‌ها جمع‌آوري مي‌كنند و سپس براساس آن دست به يك تحليل بدون قضاوت، سوگيري و دور از بزرگ‌نمايي يا كوچك‌نمايي، و براساس اصولي منطقي و درست مي‌زنند و سپس نتيجه گيري مي‌كنند؛ اما روان‌رنجورها اول نتيجه‌گيري مي‌كنند و سپس دنبال اثبات آن برمي‌آيند. از آنجايي كه هدف، اثبات يك نتيجه از قبل به دست آمده است، بنابراين صرفا به دنبال اطلاعاتي خواهند بود كه از طريق آن به مقصود دلخواه برسند و در اين حال، از هر نوع اطلاعاتي خواه منطقي يا غيرمنطقي، منصفانه يا غيرمنصفانه و... بهره خواهند برد.