مستقل خويش را از ميان تفکراتي مي‌گشايد که در حيات فلسفي او سهم داشته‌اند. از اين رو، تلاش او در جهت فاصله‌گيري از شکل‌هاي مسلط نظريه و کنش، سبب انزوا و تنهايي عميقي مي‌شود که حاضر به تن‌سپاري به هيچ نوعي از معيارهاي کليشه‌اي و قرارداديِ بودن و انديشيدن و سازش با آن‌ها نيست: «تنها اگر از فاصله‌اي نزديک‌تر فليکس را ببينيد، درمي‌يابيد که بسيار تنهاست.