ارزان‌خورها نوشته‌ي توماس برنهارد، داستاني کوتاه اما سنگين است که به کاوش در ويراني اجتماعي، يأس وجودي و حس بيگانگي عميق در روان اتريشي‌هاي پس از جنگ مي‌پردازد. برنهارد، که به‌دليل نقدهاي تند و گزنده‌اش از جامعه‌ي اتريش شهرت داشت، يکي از جسورترين صداها در ادبيات آلماني‌زبان به‌شمار مي‌آيد و ارزان‌خورها بسياري از درون‌مايه‌ها و ويژگي‌هاي سبکي او را در خود جاي داده است. اين داستان کوتاه، با طنز تلخ و زبان خاص و موزونش، به‌وضوح نقدي است بر رياکاري، شکست نهادها و زوال روابط انساني در جامعه‌اي که اخلاق خود را از دست داده است. تمام کتاب پاراگرافي بلند است که از صفحه‌ي اول شروع مي‌شود و در آخرين صفحه، نقطه‌ي پايان مي‌گيرد. آنچه در اين صفحات مي‌خوانيم گاه تکرار است و گاه، لايه از پس لايه، اشاره‌اي درخشان به مسائلي همچون علم‌الفراسه، يا چهره‌خواني و محدوديت‌هاي زبان و انديشه است. داستان از ديدگاه راوي غيرقابل‌اعتمادي روايت مي‌شود که با توصيفات آميخته به رنج‌هاي فکري و تحقير نسبت به جامعه، پيچيدگي‌هاي دروني‌اش را بازگو مي‌کند. کلر ارزان‌خورها را زير نظر مي‌گيرد. عادت روزانه‌ي آن‌ها به مصرف غذاهاي ارزان، استعاره‌اي تند از جامعه‌اي است که به ابتدايي‌ترين و بي‌روح‌ترين شکل ممکن به زندگي مي‌چسبد، بي‌هيچ اميد يا معناي عميق‌تري.