اسم من آيلين دانلپ بود. بيست و چهار سال داشتم و شغلي كه بابتش هفته‌اي پنجاه و دو دلار به عنوان منشي در يك دارالتاديب نگهداري پسرهاي نوجوان مي‌گرفتم. اما اكنون نيت و مقصود واقعي اداره‌كنندگان آن را دريافتم، زنداني براي كودكان. من به آنجا مورهد مي‌گويم. دلوين مورهد نام صاحب‌خانه ترسناكي است كه سال‌ها پيش داشتم و بنابراين استفاده از نام او براي چنين مكاني به نظرم مناسب‌تر است. در يك هفته، من از خانه فرار مي‌كنم و هيچ‌وقت برنخواهم گشت. اين داستان چگونه ناپديد شدن من است.