دنیاهایی که افراد در آن زندگی می‌کنند کاملا با هم متفاوتند، حتی اگر در یک خانه با هم در مدت طولانی زندگی کرده باشند. ما دنیا را از دریچه روان پدر و مادرمان می‌نگریم. وقتی کوچک بودیم و توان تحلیل نداشتیم، در جستجوی واقیت و شناخت از دنیا می‌بایست حرفه‌های پدر و مادرمان را واقعیت عالم و مسیر زندگی را بر مبنای آن ادامه می‌دادیم.اگر به ما گفته بودند تو بی‌عرضه‌ای، مطمئنا تا بدین‌جا اگر به زندگی‌مان نگاه کنیم، رگه‌های این بی‌عرضگی را میبینیم. حال فرق نمی‌کند که به خاطر رفع این بی‌عرضگی عمری را گذاشته‌ایم و شدیدا با خستگی دست و پا زده‌ایم که اینگونه نباشیم، با این که در همین بی‌عرضگی با بی‌هویتی در حال گذران زندگی هستیم.
