باب سالو در این کتاب بحثهای ارزشمندی پیرامون یادگیری ارائه کرده است. او میگوید: «سعی ما بر این نیست که به دانشآموزان یادگیری بدهیم بلکه میکوشیم فضاهایی در کلاس ایجاد کنیم که انگیزهی ذاتی دانشآموزان جلب شود و این کار احتمال شرکت فعالانهی دانشآموزان را در یادگیری افزایش میدهد.»او در این کتاب میکوشد عملا روانشناسی کنترل درونی را جایگزین روانشناسی کنترل بیرونی قرار دهد. این کار با ایجاد عشق به یادگیری در دانشآموزان، به آنها روحیهی تازهای میبخشد و به ضرورت ایجاد فضایی شاد پی میبرند.تاکید باب سالو مدام بر دعوت به خود ارزیابی است و پیشنهاد میکند از دانشآموزان سوالاتی بپرسید که موجب تسهیل در امر خود ارزیابی شود و تا جایی که ممکن است آنها را نصیحت نکنید، بلکه سوالاتی بپرسید که سطح انگیزهی آنها را مشخص کند و به چالش بکشدشان تا به نقش و مسئولیتهای خود واقف شوند.
