لئونا مارشال لیبی نویسنده‌ی کتاب (با نام پیش از ازدواج هریت وودز) درجه‌ی دکترای شیمی خود از دانشگاه شیکاگو را در تابستان سال 1942 دریافت کرد. این رویداد هم‌زمان با انتقال بخش پژوهش‌های هسته‌ای پروژه‌ی سری منهتن به مدیریت انریکو فرمی فیزیک‌دان ایتالیایی از دانشگاه کلمبیا به دانشگاه شیکاگو بود. فرمی که نیاز به یک همکار شیمی‌دان برای گروه کلا فیزیک‌دان خود داشت، او را که در آینده تنها زن دارای یک منصب علمی در کل آن پروژه‌ی سری تا پایان جنگ می‌شد، برای تصدی آن سمت استخدام کرد. لیبی پس از پایان جنگ، مانند بیش‌تر همکاران خود در پروژه، به هیئت‌های علمی دانشگاه‌ها پیوست و تا پایان در دانشگاه‌های کلورادو، نیویورک، و در زمان نوشتن این کتاب در دانشگاه ایالتی یوتا، به تدریس علم شیمی و تحقیق در آن پرداخت.
