این‌که چرا جامعه‌ی ادبی و فرهنگی بریتانیا ای. ام. فورستر را برنمی‌تابید سؤالی است که باید پاسخش را در رمان اتاقی با یک چشم‌انداز جست‌وجو کرد؛ او را متخصص بازنمایی ریاکاری طبقاتی جامعه‌ی بریتانیا در ادبیات می‌نامند. فورستر در این کتاب از دل قصه‌ی سفر تفریحی دو زن جوان بریتانیایی به فلورانس، دست به موشکافی طنزآمیزی می‌زند. سفری که ابتدایش دغدغه‌ی این دو زن برای داشتن اتاقی با چشم‌انداز رودخانه است و پایانش به کشف و شهودی غم‌انگیز از روابط میان آدم‌ها و گریز ختم می‌شود.
