فريد‌الدين ابوحامد محمد عطار نيشابوري يكي از عارفان و شاعران نام‌آور پايان قرن ششم و آغاز قرن هفتم هجري در نيشابور است. اين عارف بزرگ، عميق‌ترين مسائل عرفاني را به ساده‌ترين شكل در قالب داستان‌هايي شيرين در شعرهايش بيان مي‌كند. يكي از آثار ارزشمند او الهي‌نامه، شامل حكايت‌هاي كوتاه و بلند منظوم است. همه‌ي اين حكايت‌ها در يك داستان اصلي مطرح مي‌شود: پدري شش پسرش را جمع مي‌كند و از آرزوهاي‌شان مي‌پرسد. پدر مي‌فهمد كه اين آرزوها آن‌ها را به خوشبختي نمي‌رساند. پس حكايت‌هاي آموزنده‌اي براي‌شان تعريف مي‌كند. مجموعه ي اين حكايت ها الهي نامه را تشكيل مي دهد. الهي‌نامه شامل دويست و هشتاد و دو حكايت منظوم است.