نيم ساعتي از رفتن هدايت به بانک گذشته بود که در کافه باز شد و يه خانم سي و پنج ساله شبيه عکس سياه و سفيد اوا گاردنر، هنرپيشه‌ي معروف آمريکايي، با يه پوشش ساده اما هوشمندانه _ مي‌دونست تو هواي گرم بايد لباس‌هاي ياسي و آبي کمرنگ بپوشه و سايه‌هاي ملايم و خنثي با ته رنگ گلي بزنه _ وارد شد و سلام کرد. محو چهره‌ش شدم، با اينکه الآن فکر مي‌کنم چشم‌هاش زيادي براي صورتش ريز بودن و زاويه‌ي عجيب وغريبي داشتن و گونه‌هاش هم زيادي بالا بودن و صورتشو مربعي شکل کرده بودن و لب پايينش هم خيلي پرتر از لب بالا بود و اصلا شبيه اوا گاردنر نبود.