همه‌چيز در مورد ترجمه اين كتاب از دوران تحصيلم در دانشگاه يورك و كلاس رابين‌وود شروع شد. درس سينماي كلاسيك آمريكا را با او برداشته بودم و براي شروع كلاسش ثانيه‌شماري مي‌كردم. با شروع ترم تحصيلي در انتظار مرد افسانه‌اي بي‌تاب بودم. بالاخره آن روز رسيد. در كلاس باز شد و او آمد. پيرمردي درشت‌اندام با تي‌شرتي نخ‌نما و قديمي كه چند جايش سوراخ بود و شلوار گرم‌كن، آرام و لبخندزنان وارد كلاس شد. پيش خودم گفتم:«رابين وود، رابين وود كه مي‌گن اينه؟» با ديدن تصوير رنگ و رو رفته هيچكاك روي تي‌شرتش، فهميدم كه خودش است... سم پكينپا كه هميشه در زمره فيلم‌سازان مورد علاقه‌ام بود، در كلاس رابين وود بهانه‌اي براي مطالعه ژانر وسترن و انتخاب موضوع تحقيق پايان دوره‌ام «دگرگوني و انواع مختلف ژانر وسترن» شد. بدين ترتيب گفتگو با رابين وود در مسير اتوبوس از ايستگاه داونزويو تا دانشگاه يورك به شيرين‌ترين اتوبوس سواري عمرم تبديل شد.