ژان کریستف

در 1 شب طوفانی، در دل کوهستان، زیر سقف آذرخش، میان غرش وحشیانه صاعقه و باد، من به آن‌هایی می‌اندیشم که مرده‌اند، به کسانی که خواهند مرد، به سراسر این زمین که فضای خالی آن را در میان گرفته در پهنه مرگ می‌غلطد و به زودی خواهد مرد.