امروزه بیش از هر زمان دیگر نیاز مبرمی به بررسی صحیح تاریخ در ایران احساس می‌شود.برای این امر دلایل متعددی وجود دارد؛ نخست آنکه در عصر حاضر،ایرانیان نسبت به مسائل ملی استثمار و آگاهی تازه و بیشتری بروز داده اند. علت اصلی این موضوع بیداری توده‌هاست نسبت به اهمیت مقام آنان در جامعه و مسئولیت روز افزونی که آنان می‌باید در امور سیاسی و اجتماعی در این کشور بر عهده گیرند. با آنکه بیداری ملی در گذشته هرگز از این مملکت رخت برنبسته بوده، لیکن بیشتر در اذهان نخبگان و صاحبان قدرتی که اساسا به مقتضای نفع شخصی و برای بقای نفس بر این کشور فرمان می‌راندند وجود داشته است.تغییر وضعی که امروزه پیش آمده ایجاب می‌کند که اذهان توده‌های مردم نسبت به رویدادهای واقعی تاریخی روشن گردد تا آنکه بهتر بتوانند در دوران‌های راستین به خود وجامعه بنگرند. مردان و زنانی که در حال حاضر در ایران زندگی می‌کنند دیگر (رعیت) نبوده،بلکه شهروند و تبعه هستند،و هرگاه کسی از تاریخ جامعه خویش و محیط وسیع تر آن بی اطلاع باشد نمی‌تواند تبعه‌ای هوشمند و دل آگاه باشد. دوم آنکه، دستگاه پیچیده و وسیع فعالیت‌های دولت و مقامی که ایران می‌خواهد در قاره‌ی آسیا و به طور کلی در جهان حفظ کند، برای اجرای نقشه موفقیت‌آمیز خود نیاز به خردمندی و بصیرتی وافر دارد. ادراک و شناخت تاریخ به این مهم مدد می‌کند.معرفت نسبت به فعالیت‌های آدمی در گذشته بهترین وسیله را برای درک وفهم فعالیت‌های کنونی او در اختیارش می‌نهد. کشور ایران در خلاء وجود ندارد.
