هر شي‌ء يا متن باستاني به مثابه سندي است که مي‌تواند روشنگر گذشته نوع بشر باشد. «جعلي» خواندن اين‌گونه آثار بدون دقت و توجه کافي، در حقيقت به معني پاک کردن اطلاعات بالقوه سودآور است. متاسفانه بسياري از پژوهش‌هاي امروزي با رويکردي تک‌بعدي، يا نسبت به رد اعتبار يک سند اقدام مي‌کنند، يا با همان رويکرد، نظريه‌هايي را بر اساس سوگيري‌هاي از پيش‌تعيين‌شده ارايه مي‌دهند. هدف نويسنده در اين کتاب، نشان‌دادن ضعف و ناکارآمدي روش‌هاي تک‌بعدي، چه درباره اشياي باستاني و چه درباره اسناد نوشتاري است، و اينکه چگونه متخصصان مغالطه کرده و متن يا داده‌هاي علمي را به گونه‌اي تفسير مي‌کنند که با سوگيري‌هاي شخصي‌شان همخواني داشته باشد.