تيا دنورا، استاد دانشگاه اکستر، بي‌گمان مهم‌ترين چهره‌ي آکادميک در حوزه‌ي جامعه‌شناسي موسيقي در دهه‌هاي اخير است که با پژوهش‌هاي متنوع و بين‌رشته‌اي خويش سهم بسزايي در احياي اين رشته داشته است. پس از آدورنو کوششي است در جهت تدوين برنامه‌اي پژوهشي براي جامعه‌شناسي موسيقي تا به کمک آن بتوان سهم موسيقي را بر صورت‌بندي ساحت‌هاي مختلف جامعه بررسي کرد. به همين منظور، دنورا در کتاب حاضر، با بهره‌گيري از ميراث فکري آدورنو و همزمان نقد آن‌ها، تفسير تازه‌اي از اين حوزه‌ي پژوهشي ارائه مي‌دهد، و در اين راه از ميراث فکري صاحب‌نظراني همچون هوارد بکر، ليديا گر، کريستوفر اسمال، اروينگ گافمن، برونو لاتور بهره مي‌برد تا به جاي نظريه‌پردازي‌هاي کلان و غيرواقعي موسيقي را «در عمل» و در بطن موقعيت‌هاي اجتماعي بررسي کند. ماحصل کار او به پژوهشگران ياري مي‌رساند تا قدرت موسيقي را در گستره‌هاي اجتماعي بسيار متنوع و حتي به صورت بين‌رشته‌اي تحليل نمايند.