پاورقي‌هاي شني با تک‌گويي دکتر ميتهات، راوي داستان، اغاز مي‌شود. او، کلافه از يکنواختي کار و زندگي در نقطه‌اي دورافتاده، با تماسي تلفني آرام‌آرام به دنياي قهرمان دوران کودکي‌اش پا مي‌گذارد، قهرماني که دکتر هرگز او را نديده، اما ماجراهاي هيجان‌انگيزش را از پدر خود شنيده است. حال، پس از حدود صد سال، با کشف دفتر خاطرات او، از قهرمان خود چهره‌ي متفاوتي مي‌بيند و با خواندن يادداشت‌هاي او به سال 1914 مي‌رود، به دوران عثماني و چند ماه پيش از آغاز جنگ جهاني اول. وقايع حال و خاطرات گذشته به موازات هم پيش مي‌روند، اما در نهايت، يعني جايي که به نظر مي‌رسد رمان به پايان خود نزديک شده، نويسنده با خلق فضا و اتفاقي نو خواننده را سخت غافلگير مي‌کند.