کلیسا‌‌‌ی شیطان

رانگل گیج و منگ آن خانه را ترک کرد. فقط یک شب، فقط یک ساعت! دیروقت به خانه رسید و به بستر رفت، اما نه برای خواب، برای سردادن هق‌هق گریه. فقط وقتی تنها بود، بزک‌دوزک تظاهر فرو‌می‌ریخت و او، به جای دیپلمات، به مرد دیوانه بدل می‌شد که توی بستر غلت می‌زد، فریاد می‌کشید و مثل بچه‌ها زار می‌زد، به معنا واقعی فلاکت‌زده از دست آن عشق خزانی غم‌انگیز. این طفلک بیچاره، موجود ساخته از خواب و خیال و تظاهر و کاهلی، در عمق وجودش به فلاکت اتللو بود و تقدیر بی‌شفقت‌تر از اتللو داشت.