لاهوتي اصطلاحات و واژگاني را که تا پيش از آن راهي در شعر فارسي نداشت به زبان شعر وارد کرد. در شعر وي واژگاني از قبيل سوسياليزم، فاشيسم، کالخوز، کامسومول، فابريک، کالکتيو، آيروپلان و … به وفور به چشم مي‌خورد و افزون بر واژگان مي‌توان استعاره‌ها و تشبيه‌هاي بي سابقه‌اي را نيز مشاهده کرد. در مجموع زبان شعر وي ساده و عامه فهم و نزديک به زبان گفتار است، اما در غزل زباني نزديک به زبان رايج در ادبيات کلاسيک فارسي را به کار گرفته است. لاهوتي براي بيان انديشه‌هاي نو در وزن شعر نيز دست به نوآوري مي‌زند. در اشعار وي به سبب آشنايي وي با ادبيات اروپا گاه به اقتضاي گفتگوهاي بلند، مصراع‌ها کوتاه و قافيه‌ها جابه جا شده است. به سبب همين نوآوري‌ها از لاهوتي به عنوان پيشگام شعر نوي فارسي ياد مي‌شود و با توجه به تقدم زماني وي بر نيما يوشيج، تجربه‌هاي نوآورانه? وي در شعر را نيز بر نيما مقدم شمرده‌اند. لاهوتي خود را متأثر از ميرزا علي اکبر طاهرزاده? صابر، شاعر ترک قفقازي مي‌دانست. مضمون اصلي اشعار وي حمايت از رنجبران و مظلومان و دعوت آنان به تلاش و حرکت و حق طلبي است .