درگذشت آنتوان چخوف و پايان نمايش‌نامه‌نويسي وي، جهان تئاتر را با خلا بزرگي در خلق آثار روانشناسانه سهل ممتنع روبرو ساخت. كارگردانان و بازيگران تئاتر در انتظار برآمدن نويسنده چيره‌دست ديگري همچون او، شصت سال چشم اميد بستند به هر آن‌چه نام نمايش‌نامه بر خود داشت. تا سرانجام الكساندر وامپيلوف از زير آوار سنگين اختناق كمونيستي به آرامي سر برآورد و به خلق آثار نمايشي‌اي پرداخت كه لقب چخوف ثاني را شايسته او كرد. نمايش‌نامه «وداع در ژوئن» او شاهكاري است كه نمايش‌نامه‌نويسي امروز روسيه وام‌دار آن است.