والدين روزانه صدها تصميم كوچك و بزرگ درباره شيوه پرورش فرزندانشان مي‌گيرند. بسياري از اين تصميم‌ها پيامدهاي بلندمدت براي زندگي ديگران - از جمله كودكان - دارند و شايسته توجه فلسفي‌اند. جين كازز استدلال فلسفي و واقعيت‌هاي علمي را تركيب مي‌كند تا به طيفي از پرسش‌هاي نظري و كاربردي درباره فرزندپروري پاسخ دهد. او اول مسائل نظري را بررسي مي‌كند؛ براي مثال، آيا نوزادان خوش‌شانس هستند كه به دنيا آمده‌اند؟ نقش والدين چيست؟ كازز در سطح كاربردي به بررسي مسائل روزمره‌اي مانند كنترل جمعيت و دروغ نگفتن در حضور كودكان مي‌پردازد. نكته مهم درباره مباحث كتاب حاضر اين است كه نويسنده به جاي رجوع به نظرات متخصصان فرزندپروري، به حس شهود، منطق و اخلاق والدين تكيه مي‌كند. او از چشم‌انداز ارسطو بحث مي‌كند كه كودك زيستي «خويشتن دوم» والدين است. نويسنده در بخش‌هايي از كتاب. كه به دوران بزرگ‌سالي فرزندان مربوط مي‌شوند. در نقش والدي فيلسوف فرو مي‌رود و والدين جوان را به تفكر درباره فرزندپروري - فراتر از مسائل فوري و روزمره - تشويق مي‌كند.