هنر، مانند هر ابزار ديگري، اين توانايي را دارد كه قابليت‌هاي ما را از آنچه طبيعت به ما داده، فراتر برد. هنر مي‌تواند برخي نقطه‌ ضعف‌هاي مادرزادي ما را جبران كند و در اين مورد بيشتر منظور نقطه‌ ضعف‌هاي ذهني است نه جسماني، نقطه‌ ضعف‌هايي كه مي‌توانيم آنها را ناشي از تزلزل‌هاي رواني بدانيم. اين كتاب اشاره دارد به اين كه هنر به طور اعم (حتي طراحي، معماري و صنايع دستي) وسيله‌اي درماني است كه مي‌تواند مخاطبش را راهنمايي كند، تسكين دهد و او را برانگيزد و از او انسان بهتري بسازد.