هنر تعاملي شکل جديدي از هنر فراسوي رسانه معين هنري است که تعامل ميان هنرمند، اثر هنري و مخاطب و نقش مخاطب در آفرينش معناي اثر، عوامل اساسي در تکوين آن هستند. فراروي هنرهاي تعاملي از مرزهاي تعريف شده رسانه هنر و همچنين تغيير جايگاه مخاطب در فرايند تکوين، هنر تعاملي را به رويدادي گشوده و تقليل ناپذير به اثر هنري مبدل مي‌کند که بنيان آن بر تعامل بنا شده است. تمرکز اصلي کتابي که در دست داريد بر تحليل هنر تعاملي با رويکردي فلسفي و خارج از چارچوب زيبايي‌شناسي است. به همين منظور با ورود به بحث و تحليل کنش تعاملي مخاطب، ابتدا مفهوم تعامل در فضايي فلسفي و تفاوت هنر تعاملي با اثر هنري با پرهيز از نگاهي ساختاري و چارچوبي هستي شناسانه به بحث گذاشته مي‌شود، سپس با دستاوردهاي حاصل از مباحث فلسفي به تحليل کنش‌هاي تعاملي مخاطب و شناسايي شاخصه‌هاي غالب هنر تعاملي پرداخته خواهد شد.