مفهوم همبودگي در تاريخ انديشه سياسي غرب سابقه‌اي طولاني دارد. اين مفهوم در زمينه‌هاي تاريخي، سياسي و اجتماعي گوناگون به انحاي مختلفي از جمله آرمانشهر افلاطوني، همبودگي مومنان صدر مسيحيت، جامعه بي‌طبقه و ... نمود يافته است - نمودي گاه بر پايه نوعي انديشه فلسفه نيرومند و مضامين انتقادي پيشرو، و گاه آغشته به احساسات نوستالژيك و واپسگرا. ليكن در نيمه دوم دهه 1980 و درمتن فروپاشي قريب‌الوقوع اتحاد جماهير شوروي، پايان جنگ سرد و آغاز سيطره امپراتوري فردگراي نوليبرال، انديشيدن به همبودگي درهيئت آثار ژان - لوك نانسي، موريس بلانشو و جورجو آگامبن، مختصات تازه‌اي در انديشه سياسي - انتقادي اروپاي قاره‌اي يافت.