انقلاب مارتين هايدگر، فيلسوف و انديشه‌ور بلند آوازه‌ي آلماني، در فلسفه، که گستره‌ي پهناوري از نحله‌هاي فکري و فلسفي گوناگوني چون پديدارشناسي و اگزيستانسياليسم (سارتر)، هرمنوتيک (گادامر)، پساساختارگرايي و پسامدرنيسم (فوکو و دريدا) روان‌کاوي (لکان)، تاريخ (ني. پي . تامپسون) و ... را در بر‌مي‌گيرد، همواره زير سايه‌ي سنگين و مرگ بار همکاري او با ارتجاع فاشيستي حزب نازي قرار داشته است و بسياري کسان بر آن‌اند که به هيچ روي نمي‌توان فلسفه و کار و بار فکري او را از کردار سياسي و گرايش او به نازيسم جدا کرد. با اين همه، تاثير شگرف و ديرپاي فلسفه‌ي هايدگر بر سير انديشه‌ي سده‌ي بيستم، و درست تا همين امروز، چنان فراخ بوده است که شناخت انديشه‌ي او را ناگزير مي‌سازد.