کتاب «نظريه گفتمان: از ساختارگرايي تا پساساختارگرايي» بر آن است تا تبار انديشه‌هاي لاکلائو و موفه را در پرتو آراء انديشمنداني که در نضج نظريه‌ي آنها مؤثر بوده‌اند، رديابي کند؛ از زبان‌شناسي ساختارگراي سوسور و مارکسيسم آلتوسري و ديکانستراکسيون دريدا گرفته تا ديرينه‌شناسي و نقد قدرت فوکو و سوژه‌ي لاکاني. اين کتاب ابعاد متنوع و متکثر انديشه‌هاي اين «زوج گفتمان‌ساز» را هم به‌لحاظ آراء نظري و هم از حيث تفسير انديشه‌ي آنها‌ از سوي ساير پژوهشگران و انديشمندان معاصر، در فضاي حاصل از پيچيدگي‌هاي اين پلوراليسم نظري شامل شده است. براي درک بهتري از متد و تکنيک در نظريه‌ي گفتمان، به رهيافت‌هاي معرفت‌شناختي و راهبردهاي روش‌شناسانه همچون برجسته‌سازي و حاشيه‌راني و تحليل متن به‌طور مبسوط پرداخته شده است. مطالعه‌ي اين کتاب مي‌تواند براي تمامي دانشجويان و پژوهشگران و علاقه‌مندان به علوم انساني و اجتماعي مفيد باشد.