سيد جواد طباطبايي، مشروطيت در ايران را مساوق با «اصلاح ديني» در عالم اسلام و سنت شيعي مورد خوانش قرار مي‌دهد و از اين منظر پروژه روشنفکران (بالأخص روشنفکران ديني) را حرکتي به سوي سکولاريسم مي‌بيند و آن را ضد اسلام تلقي مي‌کند. او در مقابلِ صورت‌بندي روشنفکراني همچون آل احمد، شريعتي و داوري، نظريه عام اصلاح ديني خود را برساخت مي‌کند و مدعي‌ست که «نمايندگان مجلس اول مشروطه» مي‌دانستند چگونه مي‌توان دين مبتني بر شريعت را اصلاح کرد. ‌پرسشي که طباطبايي بايد به آن پاسخ بگويد اين است که بر اساس کدام مباني به اين نتيجه رسيده است که «تلقي نمايندگان مجلس اول مشروطه» تبلور و ظهور معرفت اسلامي است؟