اين كتاب كلا دو بخش است. در بخش اول افكار مولانا با استناد به گفته‌هاي خود او با نگاه‌هاي امروزي تبين شده است. در بخش دوم برخي از داستان‌هاي معروف مثنوي بر مبناي نظام‌هاي امروزي علوم انساني و عمدتا روانكاوي يونگي مورد تحليل قرار گرفته است. در برخي از فصل‌هاي اين كتاب، مثلا «تشابه عرفان ايران با عرفان هندي» به اساس عرفان ايراني توجه شده است.