چگونه يافته‌هاي فلسفي، روانشناختي و عصب شناختي درباره‌ي ماهيت آگاهي درهم تنيده است؟ اين يافته‌ها با هم تضاد دارند يا مکمل يکديگرند؟ آيا «خود» وجود دارد؟ احساسات چيست؟ حافظه چيست؟ اکنون اين پرسش‌ها فراتر از مرزهاي فلسفه و در حوزه‌ي علوم اعصاب که مباني استعدادهاي شناختي و ظرفيت ما براي کسب دانش را بررسي مي‌کند مطرح مي‌شود. در اين کتاب فلسفه با کمک علوم اعصاب، روانشناسي و علوم رفتاري مي‌کوشد به پرسش‌هايي پاسخ گويد که از نظر ايمانوئل کانت مسائل عمده‌ي پيش‌ روي بشر است: چه مي‌توانم بدانم؟ چه بايد بکنم؟ و چه اميدي مي‌توانم داشته باشم؟ حقيقت چيست؟ آيا زندگي معنايي دارد؟ چرا بايد خوب باشم؟ پرشت ما را در سفري هيجان انگيز به تاريخ فلسفه و درون مغز انسان همراهي مي‌کند و درباره‌ي پيچيدگي‌هاي هويت انسان و چگونگي ارتباطش با جهان هستي، عدالت، شادي، عشق و معناي زندگي بحث مي کند.