مردی که میرزای اصفهانی لقب گرفته بود آمد و سخن از بازگشت داشت، سخن از احیا داشت، سخن از خلوص در بندگی داشت، سخن از قرآن و عترت داشت، سخن از امام زنده دوران و سخن از دین داشت. او می گفت دین را باید از صاحب دین گرفت و از اندیشه های خودبنیادی که بشر خود ابداع نموده، تحذیر مینمود.
