گلاره عباسي در اولين داستان خود کتاب «مريلين مونرو سر جردن» به تنهايي‌هاي يک زن افسرده‌ي خانه دار عينيت بخشيده است و در ارايه‌ي اطلاعات به مخاطب مقتصدانه و هوشيارانه عمل کرده است. در لا‌به‌لاي روايت‌ مملو از تلاطم‌هاي دروني زني که ميل داشته بازيگر سينما شود، زني که زيبا بوده، زني که در اجتماع فعال بوده و حال هيچ‌کدام اين‌ها نيست و در عوض در دو قطب شيدايي و افسردگي دست و پا مي‌زند، به خطري که سلامتي اين زن را تهديد مي‌کند پي مي‌بريم و دلمان مي‌خواهد براي او کاري بکنيم. گلاره عباسي که خود بازيگر سينما است، در اثرش به خوبي توانسته از عناصر سينمايي بهره‌ي روايي ببرد، او پيش از آنکه به بازيگري روي بياورد نويسنده بوده و چندين داستان کوتاه از او در نشريات مختلف منتشر شده است. نسخه‌ي اوليه‌ي اين رمان کوتاه هم حاصل تلاش هاي نوشتاري او در انتهاي دهه‌ي هشتاد شمسي است و دردهه‌ي نود بارها بازنويسي شده است.