شايد چنين بنمايد که فلسفه‌ي هنر يا زيبايي‌شناسي فلسفي بايد به مبحث زيبايي بپردازد، ولي درهم‌تنيدگي نقش زيبايي با گزينش‌هاي فردي و تعاملات اجتماعي دانشمندان علوم‌شناختي را واداشته است تا به کشف چگونگي ادراک زيبايي و مؤلفه‌هاي اصلي آن همت گمارند. در کتاب حاضر، دکتر صالح طباطبايي، دانش‌آموخته‌ي علوم شناختي، به مرور انتقادي مهم‌ترين نظريه‌هاي زيبايي در زيبايي‌شناسي تجربي و علوم شناختي پرداخته است. کتاب با زيبايي‌شناسي تجربي فخنر آغاز مي‌شود، سپس به «نظريه‌ي پتانسيل برانگيختگي» برلاين، کاربرد «نظريه‌ي اطلاعات» در زيبايي‌شناسي، زيبايي‌شناسي گشتالتي، نظريه‌ي شناختي «پسند سرنموني» مارتين ديل، نظريه‌ي شناختي «سهولت پردازش» رِبِر، انگاره‌ي شناختي «پردازش اطلاعات چندمرحله‌اي» لِدِر، «نظريه‌ي الگوريتمي زيبايي» اشميدهوبر و سرانجام «زيبايي‌شناسي عصب‌شناختي» (Neuroaesthetics) مي‌پردازد. پيوست تکميلي کتاب درباره‌ي «نظريه‌ي تناسبات» ابن‌هيثم در ادراک زيبايي است. اين همان نظريه‌اي است که هنرپژوهان عصر رنسانس، چون لورنتسو گيبرتي، لئونه باتيستا آلبرتي و لئوناردو داوينچي، از آن وام گرفتند.