سخن از پرنده‌ايست افسانه‌اي كه در تمام زندگيش تنها يك بار مي‌خواند. آوايي دلنشين و بي‌همتا. از آن لحظه كه آشيانه را ترك مي‌‌كند در جستجوي درختي است با شاخه‌هاي پر خار و تا يافتن از تلاش باز نمي‌ماند. آن‌‌گاه با آوايي جادويي از لا به لاي شاخه‌هاي وحشي درخت پر مي‌كشد، اوج مي‌گيرد، و بر بلندترين و تيزترين خارتن به تصليب مي‌سپارد. در لحظه واپسين با آوايي دل‌انگيزتر از ترنم كاكلي و بلبل از احتضارش فراتر مي‌رود... آوايي طرب‌انگيز كه زندگي بهاي آن است. چنين است كه جهان از حركت باز مي‌ايستد تا گوش فرا دهد و خداوند نيز در آسمان مسرور است، چرا كه خوب‌ترين همواره به بهاي دردي جانكاه به دست مي‌آيد... يا لااقل افسانه چنين مي‌گويد.