اروپاي شرقي در فاصله ي سال هاي 1948 تا 1954 يکي از خونين‌ترين ادوار خود را تجربه کرد. از پي اختلاف با تيتو، استالين به دستيارانش در کرملين فرمان داد سناريويي بنويسد که اندکي بعد در اروپا شرقي به روي صحنه رفت.هزاران نفر، از کارمندان دون پايه تا مقامات عالي لشکري و کشوري، به زندان افتادند و تا سر حد مرگ شکنجه شدند و سرانجام، در هم شکسته و رنجور و تهي از انسانيت، در پيشگاه قاضيان اين محاکمه‌هاي نمايشي ايستادند و متن‌هاي ازبر کرده‌اي را طوطي‌وار خواندند و سپس سر به تيغ جلاد سپردند يا روانه‌ي اردوگاه‌هاي کار اجباري شدند. اين نمايش شوم از آلباني آغاز شد و در لهستان به پايان رسيد و در اين ميان بازيگران در بلغارستان و مجارستان و چکسلواکي و روماني و آلمان شرقي نيز به صحنه آمدند. بدين سان استالين، اين صحنه گردان کبير، يکي از بزرگ‌ترين نمايش‌هاي قرن بيستم را پديد آورد، نمايشي مالامال از افسانه و دروغ و بهتان و وحشت و خون.