تفكر نيچه در سازگاري با هر تفكري در غرب، از افلاطون تا اكنون، متافيزيك است. مفهوم ذات اين متافيزيك، در گذر اين 25 قرن با خودسري تعيين و منظور شده و خاستگاه اين ذات در ابهام مانده است. متافيزيك، حقيقت موجود چونان چنين چيزي در كل است. حقيقت، آنچه را موجود هست، نشان مي‌دهد؛ يعني هويت و چيستي اين موجود در كل است، با انكشاف ايده، با دريافت حسي چونان مرتبه نخست شناخت، با تمثل، با آگاهي. در متني كه پيش روي داريم، نمايش و تفسير با هم به كار اندرند، به طوري كه در همه موارد بلافصل روشن نمي‌شود چه دريافتي از كلمات نيچه داشته‌ايم. البته هر تفسيري نبايد فقط قادر به دريافت موضوع متن باشد، بلكه بايد بي‌آنكه دچار تفاخر شود و اصرار بي‌مورد به خرج دهد، با توجه سزاوار بتواند ويزگي انحاصري موضوعش را ارائه كند.