آثاری که به معرفی پدیدارشناسی میپردازند، عموماً به دو شیوه نوشته شدهاند. بعضی از این آثار به دلیل تکثر، و بنا به فرض، تشتّت آرای پدیدارشناسان ترجیح میدهند که افکار هر یک از پدیدارشناسان را مستقلاً مطرح کنند. مطابق با دیدگاه نویسندگان این آثار، نمیتوان چارچوب عامی به دست داد که مورد اتفاق همه پدیدارشناسان باشد. در مقابل، بعضی دیگر از این آثار کوشیدهاند چارچوب عامی برای کار پدیدارشناختی فراهم آورند، اما گاهی این چارچوب چنان محدود است که گنجاندن آرای بسیاری از پدیدارشناسان شاخص در آن مشکل است.
