آثاري که به معرفي پديدارشناسي مي‌پردازند، عموماً به دو شيوه نوشته شده‌اند. بعضي از اين آثار به دليل تکثر، و بنا به فرض، تشتّت آراي پديدارشناسان ترجيح مي‌دهند که افکار هر يک از پديدارشناسان را مستقلاً مطرح کنند. مطابق با ديدگاه نويسندگان اين آثار، نمي‌توان چارچوب عامي به دست داد که مورد اتفاق همه پديدارشناسان باشد. در مقابل، بعضي ديگر از اين آثار کوشيده‌اند چارچوب عامي براي کار پديدارشناختي فراهم آورند، اما گاهي اين چارچوب چنان محدود است که گنجاندن آراي بسياري از پديدارشناسان شاخص در آن مشکل است.